πλεοτιμία

ἡ, Α

η αύξηση τών τιμών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλέον, ουδ. τού πλείων* + -τιμία (< -τιμος < τιμή), πρβλ. ισο-τιμία, ομο-τιμία].